Vandaag schrijft hoogleraar Ira Helsloot, professor in crisisbeheersing en proportioneel veiligheidsbeleid, in de Telegraaf over de lockdown. De middelen zijn schadelijker dan de kwaal zegt hij. In maart was het erger dan nu: minder dan de helft van de ziekenhuisopnames. We weten ook veel beter hoe we met corona patiënten moeten omgaan.
Er zijn gemiddeld ongeveer 5 patiënten per middelgrote stad van 50.000 mensen. We hebben geen bewijs dat er relatief meer mensen zijn met langdurige gezondheidseffecten. De maatregelen helpen niet echt, gaat hij verder. De harde lockdown wordt bijvoorbeeld door de WHO niet meer geadviseerd. Al onze buurlanden waren tot op heden strenger, hadden mondkapjesplicht et cetera, maar ook daar zijn de besmettingen weer opgelopen.
Wie kan nog geloven dat er een wetenschappelijke onderbouwing voor de huidige lockdown is als het strenge Frankrijk juist volgende week weer verder opengaat, zegt professor Helsloot. Daarom vergt volgens de professor een draconisch besluit tot een harde lockdown als dat van maandag een echt democratisch debat over de kosten en baten ervan. Wat nu echt het probleem is en hoe verstandig de maatregelen zijn, weten we als samenleving niet, want de regering en het adviserende OMT leggen niet uit wat de kosten en baten van ons coronabeleid zijn. Daarmee is het ook onmogelijk voor het parlement om de regering werkelijk te controleren.
Mijn voorzichtige conclusie is dat de regering eigenlijk niet echt weet wat ze aan het doen zijn. Er wordt maar wat geprobeerd. Stellingen worden niet onderbouwd met bewijs, bedrijven worden verantwoordelijk gemaakt en gestraft terwijl ze geen dader zijn.
Het omgekeerde
Precies het omgekeerde van wat je leert als advocaat. Je wordt pas gestraft als je schuldig bent. En daarvoor moet er eerst een strafbaar feit zijn. Je kan niet zomaar dingen roepen in de rechtszaal, die moet je wel eerst onderbouwen met bewijs. Anders neemt de rechter je niet serieus.
De rechter luistert naar alle betrokkenen, en neemt dan een beslissing op basis van de feiten die hij bewezen acht. Hij legt dat ook uit in een document, een vonnis. Hij vertelt daarin waarop hij zijn oordeel baseert en wat hij waarom bewezen acht. De boete die hij oplegt moet worden betaald door de dader, niet door een willekeurige onschuldige burger of ondernemer. Alles is openbaar.
Dit zijn de basisprincipes waar ik als advocaat mee te maken heb. Ik zie daar niets van terug in de laatste lockdown-maatregelen. De regering krijgt altijd gelijk, een openbare discussie wordt niet echt gevoerd. Gelukkig heb ik meer verstand van hoe rechters denken en werken.
Van het verschil tussen gelijk krijgen en gelijk hebben. Hoe je op tijd begint met je standpunt te onderbouwen door bewijs te verzamelen en een dossier te vormen. Bij bouwprojecten, of automatiseringsprojecten zoals de bouw van websites en webshops gaat vaak veel mis. Het duurt langer dan afgesproken, of er is meerwerk waarover onduidelijkheid bestaat. Discussie daarover kan je voorkomen door meteen een kort mailtje met de juiste tekst te sturen. Ben je te laat of doe je het verkeerd, dan moet je vaak toch betalen, terwijl je geen opdracht gegeven had.
Op de Helpdesk helpen we je met het sturen van een mail, waarbij we ervoor zorgen dat net dat ene belangrijke zinnetje er wel of juist niet in staat. Zo coachen we je door de gevarenzone heen, weg van een mogelijk duur conflict.
